Najważniejszy składnik odżywczy, implikacje praktyczne.

Funkcjonujące obiegowe pojęcie składników odżywczych jest dość ogólne i nawet w wikipedii jest napisane ,,Składniki odżywcze – substancje chemiczne dostarczane do organizmu przez pokarm, który dostaje się do niego poprzez układ pokarmowy i wydobywane są z niego w procesie trawienia. Elementy produktów spożywczych są niezbędne do
prawidłowego funkcjonowania organizmu”. Składniki odżywcze ( nie wszystkie) mogą być dostarczane także innymi drogami min. przez skórę. W powyższej definicji nic na temat tlenu,
niezbędnego składnika do odbudowy ATP. Kiedy przez jakiś czas nie jemy odczuwamy głód, gdy nie pijemy, sygnałem jest pragnienie. Natomiast czy zastanawiamy się nad oddychaniem
?. Każdego dnia wdychamy ogromne ilości powietrza, nie zastanawiając się dlaczego i jak to robimy. Automatyzm organizmu powoduje to, że cały czas oddychamy. Spełniając jednak odpowiednie warunki, można oddychać perfekcyjnie tzn. dostarczać odpowiednią ilość tlenu do komórek. Niedotlenienie organizmu powoduje uszkodzenia w układzie nerwowym, czego
wynikiem jest obniżony poziom koncentracji, słabsze myślenie, utrata pamięci, otępienie, czy choroba Alzheimera, a to tylko wybrane przypadki. Każda osoba żyje zdrowiej i dłużej, kiedy
jej organizm jest lepiej zaopatrywany w tlen oraz co jest najważniejsze, tlen jest przez organizm optymalnie wykorzystany. Wykorzystany do utrzymania wysokiego poziomu
energetycznego komórki, a w konsekwencji całego organizmu. Nawet wysokie wysycenie krwi tlenem nie jest równoznaczne z dotarciem go do komórki, a tylko wtedy może dojść do
resyntezy ATP, jedynego związku energetycznego organizmu. Tylko jedna czwarta tlenu (około 25 %) dociera do komórek, a pozostałe 75 %, wraca żyłami do płuc. Problem tkwi w
dwutlenku węgla. Kiedy ciągle będzie utrzymywał się jego prawidłowy poziom w komórce, dojdzie do rozszerzenia naczyń włosowatych, co w konsekwencji spowoduje dotarcie do niej
większej ilości tlenu. Nie dojdzie wtedy do zaburzenia funkcji i czynności komórki, zapisanych w jej własnym kodzie genetycznym. Oczywiście konieczne będzie także
zaopatrzenie jej w wodę oraz potrzebne składniki odżywcze. Tylko wtedy będzie sprawnie funkcjonować przez cały zaprogramowany dla niej czas. Najczęściej oddychamy jednak tak jak pozwala nam na to organizm ( jak możemy), a nie tak jak powinniśmy. Głębokie i częste oddychanie powoduje niedotlenienie organizmu i jest jedną z przyczyn skracającą długość życia. Należy oddychać rzadziej i nie głęboko. Na wydechu wykonywać wstrzymanie oddechu, co sprzyja prawidłowej ilości dwutlenku węgla w komórce, obniżeniu czy usunięciu skurczu naczyń włosowatych oraz optymalizacji procesów metabolicznych. Należy również wiedzieć, że nadmiar tlenu, to zwiększenie ilości wolnych rodników. W płucach powinno znajdować się tyle tlenu, ile znajduje się na wysokości 3000 m nad poziomem morza, a prawidłowe oddychanie przez nos, zbliża nas do tego wskaźnika. Jest to ilość optymalna dla
organizmu, przy której nie powinno dochodzić do żadnych zaburzeń czy zmian patologicznych. Przykładem może być długość życia ludzi mieszkających na tej wysokości.
Wtedy właśnie przy pewnym deficycie tlenu, organizm bardzo dobrze nim gospodaruje. Znajdujące się w stanie oczekiwania komórki ,wykorzystują go precyzyjnie. Oczywiście przy
prawidłowym stężeniu dwutlenku węgla, które zapobiega wewnętrznemu skurczowi naczyń krwionośnych, usuwa inne wewnętrzne blokady, likwiduje lub nie dopuszcza do zaburzeń
pracy mózgu i wielu innych problemów zdrowotnych organizmu. Każde zakłócenie pracy naczyń włosowatych jest przyczyną mniejszych lub większych dolegliwości. Dlatego tak
ważne jest utrzymanie prawidłowej proporcji tlenu i dwutlenku węgla. Wraz ze zmniejszeniem głębokości i częstotliwości oddychania, normalizuje się ilość dwutlenku węgla, likwidując jednocześnie skurcz naczyń krwionośnych. Prawidłowo zaczynają pracować objęte skurczem komórki. Zmniejsza się równocześnie ilość spożywanego i wchłanianego pokarmu, ponieważ zdecydowanej poprawie ulega proces przyswajania
komórkowego. Komórki układu odpornościowego, leukocyty i ich odmiana granulocyty, wytwarzają nadtlenek wodoru, produkujący w trakcie rozkładu tlen atomowy, bez którego nie
może odbyć się żadna reakcja energetyczna ustroju. Prawie 80 % komórek układu odpornościowego znajduje się w przewodzie pokarmowym. Zanieczyszczone jelita to także
zanieczyszczona krew, a tym samym zanieczyszczone komórki całego organizmu. Wtedy układ odpornościowy nie jest w stanie usunąć nie do końca utlenione toksyczne produkty ale
również wyprodukować odpowiednią ilość nadtlenku wodoru. Z przebadanych przeze mnie osób wynika, że w większości przypadków kiedy zanieczyszczone były jelita, występowało
jednocześnie niedotlenienie komórki. Kiedy poziom niedotlenienia komórki sięga 35 %, staje się ona komórką nowotworową lub obumiera. Stan nabłonka jelit, a konkretnie dwunastnicy i jelita czczego, w istotny sposób wpływa na wchłanianie żelaza, jednego z bardzo ważnych składników natlenienia komórki, ale o tym szerzej w następnym odcinku. Konieczne więc staje się badanie własnego organizmu na poziomie komórkowym. Najpierw diagnoza (badanie), potem właściwa analiza, a następnie korekta. Bez tych czynników niemożliwa staje się poprawa jakości zdrowia. Zastosowanie wtedy właściwych technik oddychania przez nos, podczas codziennych czynności, wysiłku fizycznego oraz snu, będzie o wiele bardziej skuteczne.